A czy Ty doceniasz swoje życie?

Każdy z nas wie, że mamy tylko jedno życie. Co więcej, wiemy, że może się ono skończyć w każdej chwili. No i? Co z tym robimy?

Dzisiejszy post będzie poświęcony temu co mamy najcenniejsze- życiu.

Często planuję co będzie za jakiś czas. Rzadko kiedy zastanawiam się nad teraźniejszością, rzadko kiedy myślę o tym jaka jestem wdzięczna za wszystko co mnie otacza, za to że mogę iść do sklepu, kina czy na uczelnie. Za to, że w ogóle mogę chodzić. Zazwyczaj doceniam czas wolny, kiedy nie muszę nastawiać budzika, spędzam czas z rodziną i robię to na co mam ochotę. Dobrze, że przynajmniej tyle ale co z codziennością, z której głownie składa się nasze życie?

Ile razy w ostatnim czasie zamartwiałeś się rzeczami, które na dłuższą metę nie mają żadnego znaczenia? Może egzaminem, sesją a może jakimś publicznym wystąpieniem czy odpowiedzią ustną? O tyle o ile jest to stres pobudzający do działania i nie polega na tym, że przez miesiąc nie myślisz o niczym innym to jeszcze jest to normalne, nie unikniemy sytuacji stresujących. Ale co wtedy gdy stres nas paraliżuje? Gdy nie potrafimy cieszyć się życiem?  Nie chodzi o to, żeby wszystko olewać ale może warto zatrzymać się, pomyśleć czy warto się tak przejmować, czy to coś zmieni?

Łatwo mówić, prawda? Owszem, łatwo ale i wykonać też nie jest tak ciężko.  Czasem wystarczy się zatrzymać, wziąć głęboki oddech i zacząć cieszyć się tym co już, na ten moment mamy.

Myślę, że w tym miejscu warto zwrócić uwagę na pewien kanał na youtubie. Serdecznie polecam Ci obejrzeć przynajmniej kilka filmów z kanału pt: Kącik Hani. Przedstawia w nich swoją chorobę. Jest idealnym przykładem na to jak należy postrzegać świat. Każdy z nas powinien się uczyć od takich osób, żeby nie tylko w obliczu choroby umieć cieszyć się każą chwilą. Nie chciałabym za wiele zdradzać o tym kanale, ponieważ myślę, że o tym należy przekonać się samemu.

Na zakończenie przedstawiam wam cytat, którego wcześniej nie znałam a w ostatnim czasie podbił moje serce.

„Wszyscy mamy dwa życia. To drugie zaczyna się w chwili, gdy zdamy sobie sprawę, że mamy tylko jedno” 

-Konfucjusz